YALNIZ'O'

Tavşankanı sımsıcak bir çay

Yanında tatlı muhabbet

Doyumsuz ahenk

Kendimi bildim bileli

Isıtır yüreği

Erir Erciyes’in zirvesindeki renk

Ben bir demlik içerim

O da bir demlik içer

Bozkırın altın topraklarını seyrederiz

Güneş hep bu toprakların üzerindedir

Hep doğar yeniden

Hiç batmaz

Biz de sürekli doğuşunu seyrederiz

Dünyanın sonundaki tepeden

Ben hayran kalırım

O da hayran kalır

Hiç tanımadığımız, hiç bilmediğimiz

Şehirleredir yolumuz

Kokumuzdan süreriz

Rengimize boyarız her kenti

Bizleştiririz

Bizleşir

Ben hiç eksilmem

O da hiç eksilmez

Her şehir aynı

Her şehirde aynı yoldaşım

Her an aynı

Her manzara

Her hayat aynı

İnsan okyanusu

-İğne atsan yere düşmez-

Somurtkan yürüyen beyaz yakalı

Boş, devrik şişesiyle şarapçı

Dertli sigarasından bir fırt daha çeken esnaf

Bağrışmalar, gülüşmeler

Tüm bu hengâmede

Tüm bu kalabalığa meydan okurmuşçasına

Süzülürken yalnızlık renkli yağmur damlaları

Yükselir buram buram yalnızlık

Ben çok severim bu muammayı

O da çok sever

İnsanlarla tanış oluruz

Kalabalığa karışırız

Köşede

Hoş bir kafede

Kırk yıl hatırı sayılmayacak birer kahve

Beraberken

Gamzelenir yanaklarımız

Belki ama

Asla ahbap olmayız

Ben dost edinmeyi unuttum

O bana unutturdu

O benim sessiz yanım

O benim ıssız yoldaşım

O benim karanlığım, aydınlığım

O benim yalnızlığım

Bu yüzden affet beni

O şehirde bırakıp kaçtığım kadın

Dokunabilsem saç tellerine

Kendi ellerimle

Darağacıma bağlardım

Yüzme bildiğim halde boğulurdum

Gözlerinin maviliğinde

Severek, isteyerek

Ben özür diliyorum

O suskun.

Trenimiz siyah fırçasıyla boyarken bulutları

Gemimiz haykırırken

Küçük balıklara

Saatler gidişimizi kutlarken

Tik tak tik tak

Aşina sokaklarda

Aşina adımlar bırakarak

Krallığını ilan ederken

Roma turizmin

Paris modanın

İstanbul dünyanın

Yolumdaki şehir benim şehrim

Yalnızlığımın…

Ben gülüyorum

O da gülüyor.

Yasir Baytekin