“İnsan her gün bir parça müzik dinlemeli, iyi bir şiir okumalı, güzel bir tablo görmeli ve mümkünse birkaç mantıklı cümle söylemelidir.”Johann Wolfgang von Goethe Biz ilk başta İstanbul Üniversitesi Psikoloji Kulübü çatısı altında bulunan İÜPK Kültür-Sanat Takımı olarak birkaç kişilik bir arkadaş grubuyduk. Bir arada bulunma sebebimiz aldığımız psikoloji eğitimini; takip ettiğimiz, hayranı olduğumuz diğer sanat dalları üzerinde kullanmak istememizdi. Bir filmi sadece izlemek,

“Önce kelime vardı” diye başlıyor Yohanna’ya göre İncil. Kelimeden önce de Yalnızlık vardı. Ve Kelimeden sonra da var olmaya devam etti Yalnızlık… Kelimenin bittiği yerden başladı. Kelimeler, Yalnızlığı unutturdu ve Yalnızlık, kelimeyle birlikte yaşadı insanın içinde. Kelimeler, Yalnızlığı anlattı ve Yalnızlığın içinde eriyip kayboldu. Yalnız Kelimeler acıyı dindirdi ve Kelimeler insanın aklına geldikçe, Yalnızlık büyüdü, dayanılmaz oldu.” Binlerce yılda türetilen o kelimeler

Asperger Sendromu (AS), sosyal etkileşimde zorluklar ve sınırlı, stereotipik ilgi ve etkinliklerle tanımlanan otistik spektrum bozukluklarından (OSB) biridir. AS diğer OSB’lerden dil ve bilişsel gelişimde genel bir gecikme olmamasıyla ayrılır. Her ne kadar standart tanı ölçütleri arasında belirtilmemişse de motor sakarlık ve atipik dil kullanımına sıklıkla rastlanır.* “My Name is Khan” sürekli adını duyduğum/okuduğum ve kendimi izlemek zorunda hissettiğim bir filmdi. Uzun zam

Biz “nerede, ne etkinlik varmış, katılmalı mıymışız, katılsak işimize yarar mıymış, sever miymişiz?” ekibi olarak ekim ayının gelmesini Filmekimi’nin başlaması olarak görüyoruz ve biletlerin satışa çıkacağı son ana kadar “hangisine gitsek?” derdine düşünüyoruz. Eğer bu etkinlikten tam şimdi bu yazıyı okurken haberdar olmuşsanız, daha detaylı bilgiye ulaşmanız için sizi şuradan festivalin sitesine yönlendirelim. Festivalden haberdar oldunuz; ancak hangisine gitsem derdindesini

Hepimiz psikoloji öğrencisi olarak çevremizde çok farklı diyaloglara, bize karşı yapılan yorumlara şahit oluyoruz. Hem de çok fazla… Artık bazıları klişe sözlerken(benim aklımı okuyabiliyor musun?) bazen de çok yaratıcı yorumlarda bulunabiliyor insanlar. Biz de kendi anılarımızı derledik size sunuyoruz eğer sizin de böyle anılarınız varsa(ki eminim vardır) yorum olarak gönderebilir ya da bizlere mail atabilirsiniz. Buyurun keyifli okumalar 🙂 -Benim favorilerim “psikoloji dok

Tercih döneminin ardından aramıza yeni katılacak taze psikolog adaylarına hitaben Ecem Tamer’in fragman tadındaki yazısından esinlenerek bir şeyler yazmak istedim. Birinci sınıf gözlemlerini aktardığı bu yazıda diğer birçok arkadaşım gibi kendimi gördüm ve şaşkınlıkla iki yılın çabucak geçip de artık 3.sınıf olduğumu düşündüm. Belki de şu yazdığıma yeni mezun arkadaşlarım isyan edip “Biz 4 yılın nasıl geçtiğini anlamadık sen neyin kafasındasın!” diyebilirler ki dediler de 🙂 

Hazır okul yerleştirmeleri başlamışken ben de yeni birinci sınıfı bitirmiş biri olarak istanbul üniversitesi psikoloji ile tanıştığım, kaynaştığım o ilk yılı kısaca yeni gelenlere bir önizleme, bölümdekilere de bir hatırlatma olması amacıyla anlatayım dedim. Geçen sene bu zamanlarda annemle beraber o okul tanıtımı senin bu okul tanıtımı benim geziyorduk. Tabi vakıf üniversitelerinde ilgi alaka çok olunca ben de bir şımarıklık başlamış devletlere dudak bükerek bakıyordum. Derk

İşte geldik buradayız! Hep birlikte, bir arada gerçekleştirdiğimiz(ve daha da gerçekleştireceğimiz) pek çok etkinlikten sonra bir de blog mu kursak dedik. Uzun zamandır düşündüğümüz şeyi bu günlerde yaptık. Kutlu mutlu olsun! Bol eğlenceli, bilgili, okunası yazılarla dolsun 🙂 Psikoloji bilimine ilgi duyan, bu alanda yazmak/çizmek ve daha nice yaratımlarda bulunmak size keyif veriyorsa, hiç durmayın biz burada sizi bekliyoruz ve bunu birlikte paylaşmanın vereceği keyif için u