Stefan Zweig'in Ay Işığı Sokağı, 3 öyküden oluşan kısa bir eser. Zweig'in o meşhur duygusallığı yaşattırma biçimi bu öykülerde de kendini gösteriyor. Zor şartlarda yaşayan ve kimsenin fark etmediği o insanları, çarpıcı duygularla birer başrole dönüştürüyor. Öykülerin her birinde değindiği insanlarla empati kurmak sizi yaralıyor olsa da aslında güçlendiriyor.
Kitaba ismini veren ilk öyküde; insanların iyi olduğu kadar kötü, kötü olduğu kadar da iyi olduklarına şahit oluyorsunuz. Bazı tercihlerin kişilikle alakalı olmadığını, herkesin hayatının ne derece farklı olduğunu anlıyorsunuz.
İkinci öyküde ise savaşın insanlara etkisini takip ederken savaşa lanetler yağdırıyorsunuz. İnsanların küçük gruplar olarak ne kadar birbirine iyi davranmaya, yardımcı olmaya yatkın olduklarını ve bunun yanında belli ayrıştırma konuları olduğunda da nasıl birer canavara dönüştüklerini görüyorsunuz.
Son öyküde ise kimsenin görmediği bir insan için fark edilmenin, sevilmenin ve değer görmenin ne kadar önemli olduğunu anlıyorsunuz. Bunu hak edebilmek için neleri yapabileceklerini ve nelerden vazgeçebileceklerini görmek de biraz korkutucu olabiliyor.
Genel itibarıyla duygusal, gerçekçi ve akıcı hikayeleriyle bu kısa roman güzel bir vakit geçirmenizi sağlıyor. Bir solukta bitirebileceğiniz bu kitabı okumanızı çok isteriz.
Furkan Erünal